کنترل بحران در مجموعه بندری

وقوع بحران در جهان امروز ، امری اجتناب ناپذیر است و پیامد وقوع بحران ، مختل شدن کلیه فعالیت های سازمانی و به خطر افتادن جان انسانها و سرمایه (دارایی ها و تجهیزات) می باشد. لذا لازمست مدیران ارشد در سازمانها ، با تفکر و اندیشه قبل از بروز شرایط بحرانی بدنبال راهکار اجرایی باشند تا از شدت خسارات کاسته شود. این مقاله به روش توصیفی قصد دارد با نظم بخشیدن و کاربردی کردن تفکرات ، خط مشی مشخصی را برای مقابله با بحران ارائه نمای د. لازم به ذکر است که با توجه به تفاوت های ساختاری در هر سازمان ، اجرای کا مل برنامه های مقابله با بحران ، به شکل الگوی واحد را عملاً غیرممکن می ساز د. هر سازمانی با توجه به شرایط محیطی و درون و برون سازمانی خود ، می بایست برنامه شرایط اضطرار خود را طراحی و اجرا نماید.از عوامل مؤثر در کنترل بحران چهار عامل را می توان برشمرد : 1- انسان 2- فرهنگ سازمانی-3 ساختار سازمانی 4- راهبرد که عامل راهبرد ، با اهمیت ترین نقش بوده و غیرقابل انکار اس ت. راهبرد کلیه برنامه ها و سیستم ها و روش هایی است که برای مقابله با بحران تنظیم می شو د. مهمترین اصلی که در تدوی ن برنامه های راهبردی می بایست لحاظ گردد آنست که نجات جان انسانها در اولویت نخست درنظرگرفته می شود و بقیه موارد در اولویت بعدی جای می گیرن د. برنامه راهبری مقابله با بحران از چهار مرحله تشکیل می شود : 1- استقرار تیم طراح 2- بررسی قابلیت ها و خطرات 3- توسعه طرح -4 اجرا و پایش طرح شرایط و عوامل مؤثر بر وقوع بحران شامل : فاکتورهای منطقه ای ، فاکتورهای جغرافیایی ، اختلالات تکنولوژیک ، خطاهای انسانی (به عنوان عامل شایع خطرات محیط کا ر) ، خطرات ناشی از فیزیک فعالیت ، عدم نظارت کافی درنظر گرفته می شود. نتیجه گیری : مدیریت بحران درواقع ارزیابی اقداماتی است که به منظور کاستن دامنه خسارات در بحرانها صورت می پذیر د. این امر وظیفه ای تخصصی اس ت. عدم وجود مدیریت کارآمد در کنترل بحران به طور مؤثر و چشمگیر به شدت بحران افزوده و منجر به خسارات جبران ناپذیری در مجموعه می گرد د. لذا شایسته است به هنگام فعالیت رضایتبخش سازمان ، به فکر طرح های مقابله با بحران بود.

Keywords:

بحران , مدیریت بحران , طرح مقابله با بحران , شرایط اضطراری