در جوامع بشری می توان ، شهرهایی با
هویت تاریخی را مشاهده نمود که
هویت موجود ، ریشه در زمینه های فرهنگی و تاریخی شهرهاداردکه بر
هویت بخشی شهر اثر گذار است . رویدادهای گذشته موجب شده تا میان گذشته و حال یک مکان ، پیوند عمیقی ایجاد گردد.حضور مردم با فرهنگ های متفاوت نیز ،
هویت های متفاوتی را در محیط ایجاد می کند که موجب ایجاد مکانهایی که با خصوصیات فرهنگی وهویتی متفاوت می شود . بنابراین دیالکتیک میان فرهنگ و تاریخ مردمان جوامع ، از عناصر
هویت بخش محیطی می باشند . همچنین ،شهرها بعنوان اولین پایگاه شکل گیری جوامع و
هویت در آن ، معرف عقاید و فرهنگ مردم است 2. در این میان ، بافتهای تاریخی و درمواردی فرسوده شهرها ، از جمله مکان های موجود هستند که علاوه بر سابقه ی تاریخی و فرهنگی ، دارای معضلاتی هستند که گریبان گیرشهرهاست و این در حالی ست که این مکانها چنانچه به فعلیت برسند می توانند در جهت توسعه شهری بعنوان نقطه عطفی بحساب آیند .خیابان لطفعلی خان زند شیراز در بافت قدیم و فرسوده شهر ، دارای پتانسیل های مثبت و منفی بسیاری است . سوال اصلی اینست که تاچه اندازه در محدوده بافت تاریخی شهری میتوان معضلات ناشی از فرسودگی را مرتفع نمود و
هویت تاریخی از دست رفته آن را بدان بازگرداند ؟ در این راستا با روش بصورت توصیفی تحلیلی و بصورت بررسی اسناد و متون تخصصی و با مطالعه از کتب و مجلات تخصصیو نیز طرحهای پژوهشی مرتبط ، به تشریح مفاهیم
هویت در شهر پرداخته ، مشکلات و موانع موجود در خیابان را بررسی نموده و راهکارهایی را در قالب جدول استنتاجی و نمودار ، جهت بازشناسی مفهوم
هویت ارائه داده که موجب احیاء ارزش های از دست رفته و تعامل دوبارهمحیط با کاربران این خیابان می گردد .نتیجه گیری در نهایت ، آنچه در این نوشتار قابل اهمیت است اینست که ، همواره این نکته را بایستی در نظر داشته باشیم که در جریان احیاء یک بافتفرسوده و چه بسا تاریخی یک شهر بایستی علاوه بر ساماندهی و بهبود وضعیت کالبدی – فضایی ، به مسائل فرهنگی – اجتماعی و علاوه بر آن مسئله هویتی آن نیز توجه گردد . بدین صورت می توان عنوان کرد که احیاء همه جانبه بوده و تنها یک عامل یا چند عامل کلی درنظر گرفته نشده است . بنابراین ، این نگاه همه جانبه موجب پایداری آن بافت نیز می گردد .