بررسی اثر بخشی فراشناخت وآموزش حل مسئله در بهبود تعلل ورزی و فرسودگی تحصیلی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل

تعلل ورزی، یک پدیده رفتاری است که به صورت به تاخیر انداختن تکالیف، توصیف شده و موجب ایجاد استرس،احساس گناه، کاهش شدید بازدهی فردی می شود. همچنین به دلیل عدم تعهد به تکالیف و مسوولیت ها، به عدم تایید اجتماعی منجر می شود و به اعتقاد برخی افت تحصیلی، کاهش عملکرد درسی میباشد که فرسودگی تحصیلی نامیده می شود. این مطالعه تلاش کرده است که نقش آموزش فراشناخت در روند یادگیری و حل مسأله را در کاهش تعلل ورزی وفرسودگی تحصیلی دانشجویان مورد مقایسه قرار دهد.در این تحقیق نقش آموزش فراشناخت در روند یادگیری و حل مسأله را در کاهش تعلل ورزی و فرسودگی تحصیلی دانشجویان مورد بحث و بررسی قرار گرفتندجامعه آماری شامل 90 نفر بود که سنجش افراد واجد شرایط بوسیله پرسشنامه های تعلل ورزی شوارز 2 و دهیل 2000 و مقیاس فرسودگی مسلش و آزمون هیجان بار– آن مهارت حل مسئله مورد سنجش قرار گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها با کمک نرم افزار آماری SPSS و به روش تحلیل واریانس دو طرفه 4 صورت گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که متغیر فرا شناخت و مهارت حل مسئله تعلل ورزی دانشجویان را کاهش می دهد و متغیر فرا شناخت ومهارت حل مسئله فرسودگی تحصیلی دانشجویان را کاهش می دهد و همچنین فرضیه پنجم یعنی تاثیر فراشناخت در مقایسه با روش حل مسئله بر تعلل ورزی دانشجویان متفاوت بود و این فرضیه مورد تایید قرار گرفت و فرضیه ششم یعنی تاثیر فراشناخت در مقایسه با روش حل مسئله بر فرسودگی تحصیلی متفاوت نبود و مورد تایید قرارنگرفت.در نتیجه تاثیر فراشناخت و مهارت حل مسئله موجب کاهش تعلل ورزی و فرسودگی تحصیلی دانشجویان می گردد و تاثیر فراشناخت در مقایسه با روش حل مسئله تفاوت معنی داری بر تعلل ورزی و فرسودگی تحصیلی ندارد

Keywords:

تعلل ورزی , فرسودگی تحصیلی , حل مسأله , فراشناخت