نقش واحدهای تحقیق و توسعه در مدیریت دانش و کاربست آن در مدل تعالی سازمانی

جهان با چنان سرعتی در حال تغییر و تحول است که قابل تصور نیست، تغییرات محیطی، سازمان ها و به ویژه مدیران را با چالشی مواجه ساخته است که برای مقابله با آن باید پویا بوده تا بتوان از تهدیدهای محیطی، فرصت و از ضعف های سازمانی قوت ساخت و سپس از این فرصت ها و قوت ها برای مواجه با چالش های محیطی حداکثر بهره را گرفت. R&D ها به عنوان بخش پیشرو و سکاندار تغییر و تحول وظیفه توامند سازی و بالندگی سازمان را در حالی دارند که شرایط و فضای رقابتی سازمان ها بیش از پیش پیچیده و انطباق با این سرعت تغییر جز، تلاش دوربرد به وسیله بخش های R&D تحقق نخواهد یافت. تغییرات دانش، ترکیب فرهنگ ها و کاهش منابع نیز وضعیت عدم تعادل جدیدی را برای سازمان ها به وجود آورده است. در این میان تنها سازمان هایی می توانند به حیات خود ادامه دهند که بتوانند مزیت رقابتی خود را حفظ نمایند، به نظر دانشمندان حفظ مزیت رقابتی و بقاء سازمانی تنها به کمک مدیریت دانش امکان پذیر است، که بتواند به طور مستمر به خلق دانش های نو در مسیر تعالی سازمانی بپردازد. بنابراین در عصر کنونی مزیت اصلی در "سرمایه دانشی" نهفته است. از اهداف محوری R&D ها مدیریت دانش در سازمان ها و تبدیل آنها به سازمان هایی تندآموز (FLO) و سریع الواکنش (FRO) در مقابل تغییرات می باشد. در این راستا تشکیل شبکه های فرا سازمانی و تمرکز زدایی از R&D ها برای جریان دانش، نیاز ساختاری است. در این مقاله سعی شده است که مدلی کاربردی برای بخش ای تحقیق و توسعه غیر متمرکز در راستای مدیریت دانش سازمانی و استفاده آن در مسیر تعالی سازمانی ارایه شود. در ابتدا مدیریت دانش و نقش R&D ها در این حوزه بحث و سپس به اجزاء مدل ارایه شده و تاثیر آن بر مسیر تعالی سازمانی پرداخته می شود.

Keywords:

مدیریت دانش , تعالی سازمانی , بهبود فرایند , رویکرد شبکه ای , تحقیق و توسعه (R&D)