تأثیر رابطه رهبر عضو بر رفتار شهروند سازمانی با نقش میانجی گری تعهد سازمانی

تحقیق حاضر، تأثیر رابطه رهبر عضو بر تعهد سازمانی و رفتار شهروند سازمانی، تأثیر تعهد سازمانی بر رفتار شهروند سازمانی و نقش میانجی گری تعهد سازمانی در رابطه میان رابطه رهبر عضو با رفتارشهروند سازمانی را مورد بررسی قرار می دهد. این پژوهش، از نظر هدف، کاربردی و از نظر جمع آوری اطلاعات، از نوع توصیفی-علی است. جامعه آماری تحقیق را کارکنان شعب مؤسسه اعتباری ثامن استان خوزستان به تعداد 212 نفر تشکیل می دهد که 153 نفر با استفاده از جدول جرسی مورگان و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. روش گردآوری اطلاعات، میدانی و ابزار آن، پرسشنامه بوده و بدین منظور از سه پرسشنامه استاندارد رابطه رهبر عضو لیدن و ماسلین (1998)، پرسشنامه استاندارد تعهد سازمانی آلن و مایر (1990) و پرسشنامه استاندارد رفتار شهروند سازمانی کانوسکی و ارگان (1996) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های حاصل از 140 پاسخگو، به عنوان نمونه نهایی با روش مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزار LISREL نشان داد که رابطه رهبر عضو تأثیر مثبت و معناداری بر تعهد سازمانی و رفتار شهروند سازمانی دارد. تعهد سازمانی تأثیر مثبت و معناداری بر رفتار شهروند سازمانی داشته و در رابطه میان رابطه رهبر عضو با رفتارشهروند سازمانی، نقش میانجی گر را ایفا می کند. لذا روابط متقابل میان رهبر و اعضا باید بگونه ای تقویت گردد تا هم زمینه ساز ایجاد تعهد سازمانی و هم باعث بروز رفتار شهروند سازمانی در کارکنان شود. عوامل ایجاد تعهد سازمانی باید در کارکنان شناخته شود؛ کارکنان متعهد در صدد انجام رفتارهای مثبت چون رفتارشهروند سازمانی بر می آیند.