سنجش میزان آمادگی الکترونیکی دانشکده های دانشگاه فردوسی مشهد با تأکید بر دسترسی به اطلاعات

آمادگی الکترونیکی(E-readiness) به بوجود آمدن پیشرفت های چشمگیر در استفاده از فناوری اطلاعات در کسب و کار، صنعت، خدمات، آموزش و سایر زمینه ها، توجه بسیاری از کشورها را به خود جلب نموده است . در این بررسی سعی شده است تا با استفاده از مدل آمادگی الکترونیکی میوتولا و ونبراکل، میزان آمادگی الکترونیکی دانشکده های دانشگاه فردوسی مشهد، با تأکید بر دسترسی به اطلاعات، مورد سنجش قرار گیرد . به این منظور، با استفاده از پرسشنامه طراحی شده و تکنیک مصاحبه، اطلاعات مورد نیاز در ارتباط با هر یک از بخش های اصلی مدل، شامل آمادگی سازمانی، آمادگی اطلاعاتی، آمادگی زیرساخت، آمادگی منابع انسانی و آمادگی محیط بیرونی جمع آوری شده است . نتایج این مطالعه حکایت از این دارد که دانشکده های دانشگاه فردوسی مشهد در اکثریت این بخش ها بخصوص آمادگی سازمانی، آمادگی محیط بیرونی و آمادگی منابع انسانی دچار ضعف می باشند . اما در این میان باید گفت که دانشکده های مهندسی، علوم اداری و علوم تربیتی در بیشتر بخش ها جزء دانشکده های برتر بودند که این امر در ارتباط با آمادگی محیط بیرونی، آمادگی زیرساخت و آمادگی سازمانی بیشتر مشهود بنظر می رسد، این در حالی است که دانشکده های تربیت بدنی، الهیات و علوم پایه نیز دارای بدترین شرایط ممکن، بخصوص در همین سه بخش ذکر شده، می باشند .

Keywords:

آمادگی الکترونیکی , اطلاعات , فناوری اطلاعات , سواد اطلاعاتی