نقش پنج عاملی شخصیت در پیش بینی خلاقیت دانش آموزان

عصر کنونی، عصر خلاقیت فردی و سازمانی است. افراد و سازمان های خلاق احتمالا بیشتر از سایر افراد و سازمان ها پیشرفت می کنند وبه اهداف خود می رسند. با توجه به اهمیت خلاقیت، پژوهش حاضر به بررسی نقش عامل های شخصیت در خلاقیت در میان دانشآموزانپرداخته است. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان شهر کرمانشاه در سال 4931بود که 360 نفر به عنوان نمونه و با روش نمونه گیری تصادفی ساده از میان آن ها انتخاب شد و به پرسشنامه های خلاقیت عابدی وشخصیت مککاستا و کوری جواب دادند. دادههای دریافتی با کمک فرمول های میانگین، انحراف استاندارد، همبستگی پیرسون و رگرسیونچندگانه مورد تحلیل قرار گرفت. تحلیل داده ها نشان داد که از بین مؤلفه های شخصیت، روان نژندی به شکل معکوس و معنادار با خلاقیت رابطه دارد و قادر است خلاقیت را با ضریب بتای 0/21- پیش بینی کند. سایر مولفه های شخصیتی با خلاقیت رابطه مثبت و معنادار دارند و برونگرایی و گشودگی به تجربه به ترتیب با ضرایب بتای 0/29,0/54 قادر به پیش بینی خلاقیت هستند. با توجه به یافته های پژوهش، پیشنهاد می شود که برای افزایش دادن خلاقیت در دانش آموزان به عامل های شخصیت توجه گردد و تلاش شود تا میزان شاخص های روان نژندی در دانش آموزان به کم ترین حد ممکن برسد

Keywords:

شخصیت , خلاقیت , دانش آموز