اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی بر ابتکار و سیالی دانشآموزان دختر

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای مثبتاندیشی بر میزان ابتکار و سیالی دانش آموزان منطقه 5 شهرستان تهران صورت گرفته است. نوع پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه مدارس غیرانتفاعی آموزش پرورش منطقه 5 شهر تهران تشکیل داده بودند، که از این جامعه با استفاده از روشخوشه ای تصادفی یک مدرسه انتخاب شد و از مدرسه انتخاب شده، دو کلاس متوسطه با استفاده از روش تصادفی انتخاب شد؛ در این پژوهش به منظور سنجش خلاقیت از پرسشنامه خلاقیت عابدی استفاده شد. اجرای پژوهش به این ترتیب بود که اول از هر دو گروه پیشآزمون گرفتهشد، سپش به ارائه جلسات مثبتاندیشی برای گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 09 دقیقهای پرداخته شد اما برای گروه کنترل هیچگونهمداخلهای صورت نگرفت. بعد از اتمام آموزش برای گروه آزمایش، از هر دو گروه پس آزمون خلاقیت به عمل آمد. بدین ترتیب دادههای مورد نیاز پژوهش مورد جمعآوری قرار گرفت با آزمون کوورایانس مورد تحلیل قرار گرفت؛ یافتهها نشان دادکه آموزش مهارتهای مثبتاندیشی بر ابعاد آن ابتکار وسیالی تاثیر معنیداری دارد و باعث افزایش آنها دانشآموزان میشود

Keywords:

خلاقیت , ابتکار , سیالی , تفکر , مهارتهای مثبتاندیشی