بررسی راندمان تغذیه در پروژه های کوچک توسعه منابع آب زیرزمینی(مطالعه موردی تنگ حاشی در استان فارس)

زیرزمینی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زیرا اغلب سیلابها از دسترس خارج شده و حتی در بسیاری از موارد خسارات مالی و جانی وارد می سازد .با برنامه ریزی برای استفاده از این سیلابها علاوه بر کاهش اثرات آنها ، موجب توسعه منابع آب زیرزمینی می شود. معمولاً سیلابهای فصلی حاوی رسوبات معلق ریزدانه زیادی هستند که در کاهش نفوذپذیری بستر پروژه های تغذیه مصنوعی موثر می باشد. در این تحقیق با استفاده از استوانه مضاعف و انجام آزمایشهای صحرائی ،نفوذپذیری در لایه های مختلف رسوب و بستر حوضچه های تغذیه در پروژه تنگ حاشی واقع در کیلومتر 60 جاده شیراز- سروستان اندازه گیری و مقایسه شده است. نتایج تحقیقات نشان می دهد متاسفانه به دلیل سازنده ای زمین شناسی فرسایش پذیر در منطقه (میشان و پابده گورپی) و تخریب شدید مراتع ،رسوبات ریزدانه زیادی همراه با سیل وارد حوضچه تغذیه شده است و نفوذپذیری در سالهای اولیه بهره برداری شدیداً کاهش یافته است .این میزان در لایه های رسوب سطحی و آبرفت بستر حوضچه تغذیه به ترتیب 78 و 32 درصد می باشد ،همچنین در صورت ادامه همین روند ،در آینده نزدیک نفوذپذیری به حداقل خود رسیده و حجم عمده سیلاب استحصال شده از طریق تبخیر در منطقه از دسترس خارج خواهد شد. بنابراین توصیه می شود در این شرایط با نصب لوله و برجک آبگیر نسبت به تخلیه سیلاب جهت آبیاری اراضی کشاورزی و یا تخلیه مستقیم سیلاب به درون چاههای زیردست اقدام گردد.

Keywords:

تغذیه مصنوعی , نفوذپذیری , سروستان , انسداد