تاثیر برنامه آموزشی مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی درکاهش استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی دربین رانندگان تاکسی

مقدمه: استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی به یک عامل تهدید کننده امنیت ترافیکی تبدیل شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه آموزشی مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی درکاهش استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی دربین رانندگان تاکسی شهر تویسرکان انجام شد. مواد و روش ها: دراین مطالعه مداخله ای نیمه تجربی، 110 نفر از رانندگان تاکسی زیر35 سال شهر تویسرکان به صورت تصادفی ومساوی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای شامل سازه های مدل اعتقاد بهداشتی، سوالات آگاهی ،رفتارهای استفاده از تلفن همراه و متغیرهای زمینه ای بود که به روش خود گزارش دهی تکمیل گردید. مداخله آموزشی درگروه مداخله شامل 3 جلسه آموزشی 90 دقیقه ای بود. دو ماه پس از انجام مداخله، هر دو گروه پیگیری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-19 و به کارگیری آزمون های کای دو، تی مستقل، تی زوجی و مک نمار صورت گرفت. یافته ها: در میانگین نمرات سازه های مدل اعتقاد بهداشتی( حساسیت، شدت،موانع، منافع درک شده، خودکارآمدی و راهنما برای عمل) آگاهی، رفتارهای مطلوب عدم استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی قبل از مداخله آموزشی بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت، اما بعد از مداخله اموزشی،درگروه مداخله اختلاف معنی داری نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید. میزان استفاده از تلفن همراه در گروه مداخله بعد از مداخله آموزشی 35/14 درصد کاهش یافت. نتیجه گیری: مداخله آموزشی براساس مدل اعتقاد بهداشتی می تواند سبب کاهش استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی در رانندگان تاکسی گردد.

Keywords:

تلفن همراه , مدل اعتقاد بهداشتی , آموزش بهداشت