بررسی ارتباط بین متغیرهای دموگرافیک، بهره وری و فرسودگی شغلی در کارکنان یکی ازبیمارستان های شهر ایلام

زمینه وهدف: فرسودگی شغلی یکی از عللکاهش عملکرد و بهرهوری شغلی است. این سندرم در مشاغلیکه در برخورد مستقیم با مردم هستند بیشتر از سایر حرفهها ممکن است مشاهده شود. این پژوهش به منظور بررسی ارتباط بین متغیرهای دموگرافیک، بهرهوری وفرسودگی شغلی در کارکنان یک بیمارستان انجام گرفته است.روش بررسی: در اینمطالعه توصیفی تحلیلی تمامی کارکنان بیمارستان مورد نظر که تعداد آنها 011 نفر بود، مورد مطالعه قرارگرفتند. این افراد توسط فرم اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه بهرهوری و فرسودگی شغلی ماسلاچ ) MBI ( مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمونهای آماری توصیفی و استنباطی انجام شد.یافتهها: آزمون همبستگی نشان داد بین میزان فراوانی مقیاس خستگی عاطفی و کاهش عملکرد فردی )از مقیاس های فرسودگی( با بهره- وری ارتباط معنادار وجود دارد. فرسودگی شغلی در مقیاس خستگی عاطفی، افراد 41 تا 50 ساله و در مقیاس کاهش عملکرد، افراد 20 تا20 ساله بالاترین نمره را داشتند. بین نمره مقیاس مسخ شخصیت و بهرهوری افراد برحسب تحصیلات تفاوت معنادار یافت شد، بطوری که افراد با تحصیلات لیسانس بالاترین نمره مسخ شخصیت و افراد با تحصیلات فوق لیسانس و بالاتر بیشترین بهره وری را داشتند.پاسخگویانی که ساعات کار روزانه شان کمتر از 8 ساعت بود بهره وری شان به گونه معناداری بالاتر بود. در مقیاس مسخ شخصیت،پرستاران نمره بالاتری داشتند و همچنین بهرهوری افرادیکه شغلشان بیهوشی بود به گونه معناداری بالاتر از سایر گروههای شغلی بوده است.نتیجه گیری: پیشنهاد میگردد با توجه بهوجود سطوح مختلف فرسودگی شغلی و اثرات مخرب آن بر سلامت کارکنان، کاهش بهرهوری و کیفیت مراقبت از بیماران، ضمن انجام تحقیقات بیشتر در زمینه روشنشدن علل، به خصوص عوامل سازمانی، با اتخاذ روشهای تعدیل کننده و پیشگیری به کاهش این پدیده اقدام شود

بررسی ارتباط بین متغیرهای دموگرافیک، بهره وری و فرسودگی شغلی در کارکنان یکی ازبیمارستان های شهر ایلام Keywords:

متغیر های دموگرافیک , فرسودگی شغلی , بهره وری , کارکنان بیمارستان