شبیه سازی و بهینه سازی برداشت از آب زیرزمینی در آبخوان ساحلی دریاکنار با مدل سوترا و الگوریتم ژنتیک

آب زیرزمینی در مناطق ساحلی، یکی از منابع مهم تأمین آب بشر میباشد که به علت مجاورت با آب شور دریا و احتمال هجوم این آب شور، مدیریت آن از اهمیت بسزائی برخوردار است. با توجه به سفره- های آب شیرین مناسب در شمال کشور و جنوب دریای خزر، این تحقیق در منطقه دریاکنار انجام گردید. در این تحقیق، تداخل آب شور و شیرین توسط مدل سوترا شبیه سازی گشته و برای اینکه بتوان نرخ پمپاژ را بهینه نمود، از مدل مذکور استفاده شد تا رفتار غیرخطی اندرکنش آب شور و شیرین در منطقه مورد مطالعه را به صورت روابط ریاضی درآورد. روابط به دست آمده در یک مدل بهینه سازی با الگوریتم ژنتیک استفاده شده و بهترین مقدار برداشت از آب شیرین که مرز آب شور را در محدوده مجاز نگه دارد،محاسبه گردید. مدل مذکور در محیط MATLAB نوشته شد و متوسط برداشت که از ۱۰۰ نسل نتیجه شد معادل 10/065 لیتر در ثانیه به دست آمد و حداکثر برداشت مجاز که همه محدودیت ها رعایت شده باشد، مقدار 10/466 لیتر در ثانیه بود. حداکثر پیشروی پاشنه آب شور مقدار ۱۹۰ متر بود که نسبت به شرایط طبیعی که ۸۰ متر بود، همچنان در محدوده مجاز بوده و امکان رسیدن آن به محل چاه وجود نداشت.

Keywords:

بهینه سازی , شبیه سازی , تداخل آب شور و شیرین , سوترا , الگوریتم ژنتیک