احساس
هویت ملی می تواند نیرویی برای همیاری و اعتلای فرهنگی قرار گیرد. در عرصه معماری تلاش بر دستیابی به فضای همگن، هم سویی آن با تکنولوژی های جدید، تقابل مداوم آن با اندیشههای نو درعرصه معماری و سازماندهی فضایی تلاش ما را در ارائه معماری با
هویت دو چندان میکند. مطالعه دقیق مبانی نظری و بررسی شیوه های معماری و اندیشهای معاصر با لحاظ کردن هویت، تکنولوژی و نیازهایجامعه انسانی توجه به سیر مطالعات و تجربیات پژوهشی می تواند راهحلی مناسب برای برون رفت از مشکلات معماری امروز ارائه دهد، امروز استفاده از عناصر تاریخی به شکل هوشمندانه به معنای هویتدار بودن مطرح شده است که به شکلهای مختلف قابل مشاهده است.
هویت معماری نیز با ارزش نهادن به آثار معماری گذشته مان به دست می آید، گرچه گرایش صرف به تاریخ و سنت نمیتواند راهکار مناسبیبرای هدف مورد نظر لحاظ شود. این پژوهش، سعی در نشان دادن
هویت فراموش شدهای دارد که در قالب یک پاویون برای
اکسپو 2020 خود را به منصه ظهور میرساند. با وجود نقاط مشترک بین
هویت معماری و فرهنگ، رابطه بین آنها مبهم است و هنوز درک کاملی از تدوین یک
هویت ملی پایدار و یک
هویت فرهنگی در معماری کشور وجود ندارد و این مطالعه یک افق جدید برای درک درست از نیروی قدرتمند معماری به عنوان واسطه در دگرگون کردن
هویت فرهنگی و ملی ایران و گشودن یک مسیر جدید برای تحقیق و استدلال از تلاش های فعلی در به اثبات رساندن
هویت معماری ایران ارائه میدهد.