نقش روانشناسی محیط در طراحی پاتوق های شهری از منظرگره های سنتی تا گره های شهری

با نگاهی گذرا به نظام سنتی شهرهای ایران و سلسله مراتب خاص موجود در آنها شاید بتوان ادعا کرد که ما در فرهنگسنتی خود، با گره های شهری روبرو بوده ایم که عمومی ترین و مردمی ترین فضاها را در شهر تشکیل می دادند. با فروپاشیتدریجی نظام سنتی، نظام فضایی شهرهای ما نیز دگرگون شد و فضاهای جدید جایگزین فضاهای قبلی شد که در طرح آنهاتنها چیزی که مطرح نیست، حضور انسان و مفاهیم عمیق نهفته در فضای شهریست که این امر به تدریج باعث مرگاجتماعی در شهرهای ما شده است. این در حالیست که هر اجتماع فرهیخته ای نیاز به مرکزی برای زندگی عمومی خوددارند، مکانی که انسان بتواند برای دیدن مردم و دیده شدن توسط آنها به آنجا برود. این پژوهش بر آن است که با توجه بهشرایط کنونی و لزوم افزایش بعد اجتماعی شهرها، با باززنده سازی فرهنگ گره های شهری در قالب فضاهای پاتوق شهری،لزوم توجه به طراحی و احداث چنین فضاهایی را در شهرهای کنونی گوشزد نماید.

Keywords:

پاتوق شهری , گره های شهری , شهر شهروندگرا , برقراری تعاملات اجتماعی