بررسی ارتقای کیفی بلند مرتبه سازی ساخت وسازهای شهری با رویکرد توسعه پایدار.(نمونه موردی: شهر کرمانشاه)

تو سعه شهرنشینی و تقاضای فزاینده مسکن، کمبود زمین های منا سب تو سعه شهری و نیز ترویج فرهنگ ا ستفاده از فضا و افزایشفضای باز در شهر، تغییر الگوی ساخت و ساز به سمت بلند مرتبه سازی ....همه مولود گسترش ناموزون شهری ا ست. امروزه افزایشجمعیت و قیمت زمین، بلندمرتبه سازی یا رشد و توسعه عمودی شهرها را اجتناب ناپذیر کرده است.توسعه عمودی شهر یا بلندمرتبه سازی در سال های اخیر به یکی از مهم ترین راهبرد ها و برنامه های توسعه شهری تبدیل شده است.این پدیده ضمن دا شتن مزایای متعدد، در صورت ضعف در برنامه ریزی اثرات منفی بر شاخص های کیفیت زندگی می گذارد.ودر انتهاجهت نیل به اهداف توسعه پایدار شهری راهکارها وپیشنهاداتی ارائه می گردد.مقاله حاضر به صورت کیفی باهدف بررسی رابطه ی معماری بلند مرتبه و محیط است در خصوص زیرشاخص زیباشناسانه بی توجهی بهاصول زیباشناسانه در فضای شهری خصوصا مقیاس و تناسب، بی توجهی به محصوریت می باشد، در خصوص زیرشاخص عملکرد، عملکردو فضای شهری تحت تاثیر ساختمان ها و کاربری های اطراف متو سط ارزیابی می شود. نتایج ن شان می دهد در خصوص زیر شاخصمحصوریت به دلیل فضای نامنا سب و قرارگیری پراکنده و عدم ا ستقرار در لبه خیابان یا میدان (عدم تنا سبات خیابان یا میدان با ارتفاعساختمان) ضعیف ارزیابی می شود.

Keywords:

ساختمان بلند مرتبه , توسعه پایدار , ارتقا کیفی , شهر کرمانشاه