بررسی هویت معماری ایرانی و موسیقی ایرانی

بشر در طول تاریخ همواره به تلاش هایی گوناگون دست زده تا باورها و آرمان های ذهنی خویش را در قالب اشکال مختلف بیان و به دیگران منتقل کند. در حقیقت معماری به عنوان یک تلاش و موسیقی به عنوان یک باور و آرمان انسانی بارها مورد توجه قرار گرفته اند . قدرت هنر در بالا بردن ما از این عالم نفسانی بیشتر در موسیقی آشکار است . موسیقی به هیچ وجه مانند هنرهای دیگر رونوشت آمال و تصورات و حقیقت اشیا نیست، بلکه نشان دهنده ی خود اراده یا خواست است . همه هنرها به طور عرضی با همدیگر ارتباط دارند ، چرا که منشا همه آنها تجلی زیبایی است. معماری و موسیقی رابطه ای بسیار قوی با یکدیگر دارند و می توانند تکمیل کننده و یا به عبارتی پاسخگوی نیاز های یکدیگر از ارتباط این دو می توان استفاده کرد و آثار بزرگ معماری و موسیقی خلق نمود. معماری و موسیقی دو عرصه ی هنری اند که توسط انسان خلق و درک می شوند. موسیقی کلاسیک ایران که ریشه در فرهنگ و تاریخ و مناطق جغرافیایی شرایط زمانی و مکانی دارد که سرشار از احساسات و ذوق و سلیقه می باشد و چون ریشه ایرانی دارد می تواند بر معماری ایران تاثیر بگذارد و با شناسائی این دو هنر، ارتباط ، همسانی ها تشابهات و تضادها و تقارن ها و در نتیجه تاثیر و الهام حاصل می شود.. این پژوهش بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است. هدف این تحقیق بررسی معماری و موسیقی و در نهایت احیای موسیقی و ارزش نهادن به روح روشن موسیقی ایرانی و جاری ساختن کیفیت در فضاهای معماری است.

Keywords:

معماری , معماری ایرانی و موسیقی ایرانی