علیرغم تلاشهایی که در قرن گذشته برای رسیدن به
توسعه و کاهش شکافها صورت گرفته است در ابتدای قرن بیست و یکم هنوز این موضوع مهمترین دغدغه فکری ملتها، بویژه ملتهای جنوب می باشد تنوع بخشی به اقتصاد بالا بردن کیفیت محیطی بالا بردن شاخصهای
توسعه انسانی، اشتغال زایی ارتقا کیفیت محیط زیست و دهه ها موضوع دیگر که مهمترین آرمان و آرزوی این ملتها می باشد علیرغم این اروزها فقر، بیکاری، اشفتگی محیطی و
توسعه نیافتگی از واقعیتهای تلخ زندیگ آنها است جهت برون رفت از این وضعیت راهکارهای مختلفی مطرح گردیدند در حالیکه هیچکدام به معنی واقع مفید فایده نبودند. در سالهای اخیر
گردشگری به عنوان راهکار جدید برای رهایی از این شرایط موردتوجه قرار گرفته است. به نظر می رسد کشورهایی که از قابلیتهای بالقوه مناسبی در این زمینه برخورد دارند، بتوانند
توسعه گردشگری را در برنامه های
توسعه ملی خود گنجانده و راه تکامل را طی نمایند برای رسیدن به این منظور دو دیدگاه مورد توجه برنامه ریزان
توسعه قرار گرفته دیدگاه نخست که
گردشگری رابزاری برای
توسعه ارگانیک ناحیه ای می دانند و دیدگاه دوم انرا ابزار حفاظت از منابع طبیعی قلمداد می کند در این مقاله سعی شده است تا دیدگاه های موجود در زمینه
توسعه گردشگری تبیین و زمینه ارتباط میان
توسعه گردشگری و
توسعه ارگانیک ناحیه ای تشریح شود.