عملکرد شبکه اتوبوسرانی و تأثیرات آن در کاهش ترافیک و آلودگی محیط زیست در شهرها

در یک سیستم شهری جابجایی آسان، ایمن، راحت و اقتصادی حرف اول را می زند و با رشد اقتصادی شهرها نیاز به جابجایی انسان و کالا افزونتر می شود. تا دهه 70 میلادی حمل و نقل عمومی نیاز جوامع کوچک را بر طرف می کرد. اما امروزه برای برطرف کردن مشکلات محیط زیست و ازدحام ترافیک باز هم یکی از بهترین گزینه ها می باشد. ازدحام ماشین ها باعث آلودگی محیط زیست و ناراحتی ساکنان شهر گردیده است. در سال 1970 از هر هزار نفر 184 نفر و در سال 1997 از هر ازار نفر 451 نفر صاحب وسیله نقلیه شخصی بوده اند که این نشان از افزایش استفاده از وسایل نقلیه شخصی دارد. در این پژوهش عملکرد شبکه اتوبوسرانی شهر تبریز مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. در این تجزیه و تحلیل، سهم اتوبوسرانی در آلودگی هوا، تعداد ناوگان، طول تحت پوشش، سرعت شبکه اتوبوسزانی شهر تبریز و مقایسه آن با استانداردهای دنیا، مقایسه عملکرد شبکه اتوبوسرانی خصوصی و عمومی با یکدیگر و سهم سواری ها در آلودگی هوا بررسی شده است و در پایان به راهکارهای لازم جهت تقویت و افزایش استفاده مردم از سیستم اتوبوسرانی به عنوان وسیله نقلیه حمل و نقل عمومی ارزان و مناسب و هم سازگار با محیط زیست نسبت به دیگر وسایط نقلیه اشاره می شود.

Keywords:

اتوبوس , وسایط نقلیه شخصی , ترافیک , آلودگی زیست محیطی