کاربرد شاخص های اقلیم گردشگری بر ارزیابی توسعه پایدار شهری ( مطالعه موردی استان یزد )

صنعت گردشگری با ویژگی های خاص خود، صنعتی پویا با آینده ای روشن تلقی می شود. سرمایه گذاری در این صنعت در تمام کشورهای دارای جاذبه های جهانگردی رو به افزایش است. امروزه جذب گردشگران خارجی به رقابتی فزاینده در بین نهادهای درگیر در صنعت گردشگری تبدیل شده است. زیرا این صنعت نه تنها در پیشبرد اقتصاد ملی و درآمدهای ارزی نقش دارد بلکه صنعتی است پاکیزه و عاری از آلودگی و در عین حال ایجاد کننده مشاغل جدید . توسعه گردشگری آثار مثبت و منفی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی به دنبال دارد، ایجاد تعادل در این زمینه، به گونه ای که آثار مثبت بیش از آثار منفی باشد، نیازمند اتخاذ سیاست های مدیریتی قوی است. صنعت گردشگری به ویژه شاخه شهری آن، جایگاه خاصی را در اقتصاد کشورها دارد و نقش فعال و موثر در ارتقاء ساختار اقتصادی - اجتماعی و فرهنگی کشورها به خصوص در کشورهای رو به توسعه بازی می کند . در این پژوهش به منظور بررسی اقلیم گردشگری یزد با استفاده از شاخص های گردشگری TCI و THI زمان های مناسب گردشگری را مشخص و نقشه های پهنه بندی گردشگری ترسیم و تاثیر آن بر توسعه پایدار شهری ارزیابی می شود . نتایج با استفاده از مدل گردشگری تی سی آی نشان داد که در کل شهرهای استان طی ماه های ژانویه ، فوریه، مارس ،جولای ، آگوست و سپتامبر شرایط نامساعد و بحرانی دارند و برای گردشگری نامناسب اند . و در ماه های آوریل ، می و ژوئیه و دسامبر شرایط استان حالت قابل قبول تا خوب را تجربه می کند و تقریبا شرایط بینابینی حاکم است . ولی در ماه های اکتبر و نوامبر شرایط ایده ال و بسیار خوب بر کل استان یزد مستولی می باشد . بنابراین فصل بهار و پاییز بهترین شرایط برای صنعت گردشگری استان یزد می باشد و تاثیر بسیار زیادی در توسعه پایدار شهری آن دارد .

Keywords:

گردشگری , اقلیم , توسعه پایدار , سیستم اطلاعات جغرافیایی , یزد