روان شناسی ادب غنایی

ادبیات غنایی گونه ای از انواع ادبی است که با زبانی نرم و لطیف با استفاده از معانی عمیق و باریک به بیان احساسات شخص انسان می پردازد.در این مقاله تاثیر آثار ادبی بر روانشناسی نوین با آوردن سروده هایی از شاعرانی همچون مولانا، حافظ، صائب، خیام و ابوسعید ابوالخیر که در حوزهی ادبیات غنایی هنرنمایی کرده اند، بررسی شده است. در واقع هدف اصلی از هنر ادبی: گوش کردن به سخنان زیبا و آراسته، درونی کردن معانیآنها و خویشتنن گری و آموختن می باشد. آرامش روانی آدمی جدا از اخلاق انسانی نبوده و بدون قائل بودن به یک سلسله ارزش های اخلاقی و بدون مایه گرفتن از اعتقادات و قواعد اخلاقی نمی توان از صلح و صفا و آرامش درونی بهره مند شد.

Keywords:

ادبیات غنایی , درمان با عرفان , حرمت نفس , شواهد شعری