اثر ارتفاع پاشنه بر ویژگی های مکانیکی وضعیت ایستاده در زنان

در این پژوهش اثر ارتفاع پاشنه کفش بر روی برخی ویژگی های مکانیکی وضعیت ایستاده از جمله میزان پایداری و تغییر مکان خط ثقل مورد مطالعه قرار گرفت. به منظور سنجش اثر فوق، از بررسی جابجایی های وابسته به زمان مرکز فشار (نقطه اثربردار نیروی عکس العمل زمین) استفاده شد. 15 دختر دانشجوی سالم و عاری از هرگونه اختلال عصبی و ارتوپدی، برای شرکت در این آزمایش داوطلب شدند. افراد در وضعیت ایستاده آرام طی 4 مرحله پا برهنه پاشنه کوتاه (2/4 سانتیمتر)، پاشنه متوسط (4/3 سانتیمتر) و پاشنه بلند (7/6 سانتیمتر) مورد آزمایش قرار گرفتند. بررسی های آماری با پاشنه های بلند نسبت به بسیار وضعیتها، جابجایی خلفی بارزی را در مرکز فشار نشان داد (P=0/000). به علاوه با پاشنه بلند در مقایسه با وضعیت پا برهنه (P=0/036) و پاشنه کوتاه (P=0/004) افزایش معنی داری در تعداد کل نوسانات مرکز فشار در جهت قدامی خلفی مشاهده گردید. در دامنه تغییرات مرکز فشار در جهت قدامی خلفی و همچنین در دامنه تغییرات و تعداد نوسانات مرکز فشار در جهت داخلی خارجی، تفاوت معنی داری یافت نشد. از این مطالعه چنین نتیجه گرفته شد که کفش های پاشنه بلند (بالای 5 سانتیمتر) می توانند با تغییر مکان خط ثقل بدن سبب به وجود آمدن الگوهای بارگذاری غیر عادی در مفاصل و سطوح متحمل وزن گردند و نیز پایداری فرد را کاهش دهند و از این رو استفاده از این کفش به نظر مناسب نمی آید.

Keywords:

بیومکانیک , وضعیت ایستاده , ارتفاع پاشنه , مرکز فشار