رهیافت معماران در چگونگی ایجاد امنیت و آرامش روحی و روانی با استفاده از الگوها و راهکارها در طراحی مجتمع مسکونی

امروزه، مسکن و برقراری امنیت از مهمترین عوامل در ایجاد یک زندگی رضایت بخش می باشد. توجه به ارتباط بین محیط مسکونی و ساختار شهرها و افزایش ایمنی آن از طریق بهبود در طراحی محیط مقوله ای است که در بسیاری از کشورها توجه لازم به آن نشده است. در واقع زمانی که بحث از اسانداردهای شهرسازی و معماری می شود معماران و شهرسازان به دنبال راه حل های فنی و مصالح لازم در بالا بردن استحکام فیزیکی آن می گردند و یا حداکثر جلوه های ظاهری و داخلی نماها مورد توجه قرار می گیرد. رویکردهای جدید طراحی محیطی بر این نکته تأکید دارند که با توجه به ساختار کالبدی فضاهای شهری و تدوین و اعمال ضوابط ویژه در آنها، می توان به میزان گسترده ای از ارتکاب جرایم شهری جلوگیری کرد. رویکردهای نوین برنامه ریزی و طراحی مجموعه های مسکونی متوجه الگوهای جامع میان رشته ای شده است. این رویکرد به جنبه های انسانی و محیطی طراحی اهمیت ویژه ای داده و از طرف دیگر مشکلات زندگی در شهرهای بزرگ بر لزوم آن افزوده است. مسئله پیشگیری از جرم در مجموعه های مسکونی از جمله عوامل انسانی و محیطی می باشد که با تأثیر مستقیم بر برنامه ریزی و طراحی این مجموعه ها، کیفیت زندگی انسان ها را ارتقاء می بخشد. تحقیق حاضر به بررسی نقش طراحی در ایجاد امنیت در مجموعه های مسکونی می پردازد بر این اساس تحقیق حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی و به صورت کیفی می باشد که اطلاعات آن به صورت اسنادی و کتابخانه ای جمع آوری گردیده است و پس از بیان یشینه تاریخی به ارائه راهکارهایی در ابعاد سیاست گزاری و اجرایی جهت ایجاد امنیت و آرامش روحی و روانی در مجتمع های مسکونی پرداخته شده است.