راز و نیاز در مثنوى، لحظه هاى وصل

معروفترین اثر مولانا جلال الدین بلخی شاعر و عارف بلند مرتبه ی قرن هفتم مثنوی معنوی بیست و شش هزار بیتی است که در شش دفتر گرد آمده است . در میان داستان های اخلاقی و حکایت های عرفانی این کتاب لحظه هایی است که شاعر مخاطب خود را تغییر می دهد و رو به خداوند به راز و نیاز می پردازد . مضمون این ر از و نیازها، درخواست برای رسیدن به روح اصلی، دوام و پایداری عشق، درخواست رزق و روزی حلال بدون رنج و روزهای آسمانی، همچون چشم اشکبار، توفیق سجده، توفیق توبه، درخواست عفو، مدح و ستایش پروردگار و شکرگذاری و درخواست نظر الهی، ایجاد تغییر، رهایی از فتنه ها، یافتن قدرت تشخیص و یقین رهایی از نفس اماره است . مولانا، دعا و مناجات را از طرف خدا می داند و آداب آن را در سراسر مثنوی به ما می آموزد . نیایش های مثنوی همچون تمام ابیات آن برگرفته از قرآن و ادعیه مذهبی است . در پایان، بحثی نیز برای اثبات عدم تناقض دعا با قضا و قدر الهی و شفاعت مطرح گردیده است .