اثر کودهای ورمی کمپوست و میکوریزا بر میزان جذب فسفر، روی و آهن دانه سویا (Glycine max L.) تحت شرایط تنش کم آبی

به منظور بررسی اثر کودهای ورمی کمپوست و میکوریزا بر میزان جذب فسفر، روی و آهن دانه گیاه سویا در شرایط تنش کم آبی، آزمایشی در سال 1392 در مرکز تحقیقات کشاورزی شهرستان خرم آباد اجرا گردید. این آزمایش به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار انجام شد. تیمارهای آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطح در نظر گرفته شدند که شامل: آبیاری پس از 60، 120 و 180 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A بودند. تیمارهای کودی نیز به عنوان عامل فرعی در شش سطح شامل: شاهد، تلقیح با کود میکوریزا، مصرف 5 و 10 تن در هکتار کود ورمی کمپوست، مصرف 5 و 10 تن در هکتار کود ورمی کمپوست به همراه میکوریزا به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که بر همکنش تنش کم آبی × سطوح کودی بر میزان فسفر دانه سویا معنی دار بود. استفاده از کودهای تلفیقی در شرایط تنش کم آبی سبب افزایش میزان فسفر دانه سویا نسبت به شاهد گردید. به طوریکه حداکثر میزان فسفر در شرایط تنش کم آبی شدید و ملایم در تیمارهای تلفیقی ورمی کمپوست به همراه میکوریزا حاصل شد. همچنین اثر تنش کم آبی و سطوح کودی بر میزان روی و آهن دانه در سطح احتمال خطای یک درصد معنی دار بود. به طوریکه با افزایش شدت تنش کم آبی میزان روی و آهن دانه سویا کاهش یافت. در این آزمایش استفاده تلفیقی کودها سبب افزایش جذب فسفر و کاهش معنی دار میزان روی و آهن دانه شد.

اثر کودهای ورمی کمپوست و میکوریزا بر میزان جذب فسفر، روی و آهن دانه سویا (Glycine max L.) تحت شرایط تنش کم آبی Keywords:

عناصر غذایی , کودهای آلی و بیولوژیک , کمبود رطوبت