آسیب شناسی تربیت دینی دانش آموزان و وظیفه آموزش و پرورش و مربیان در این راستا

تربیت در اصطلاح عبارت است از فعالیتی منظم و مستمر در جهت کمک به پرورش و شکوفایی استعدادهای متربی به گونه ای که نتیجه آن در شخصیت متربی به ویژه در رفتارهای او ظاهر شود و تربیت اسلامی به معنای به فعلیت رساندن قوا و استعدادهای انسان و ایجاد تعادل و هماهنگی در آنها در جهت رسیدن به کمال مطلوب یعنی شناخت «رب» به عنوان مدیر جهان و انسان و تن دادن به ربوبیت انحصاری خداوند با عمل نمودن به تعالیم پیامبر اسلام و اهل بیت به منظور وصول به مقام عبودیت و قرب الهی. اصلی ترین هدفهای رفتاری در نظام تربیتی اسلام پرورش و به تعالی رساندن استعدادهای فطری انسان است، اسلام با کنترل کردن و متعادل کردن قوه ی غرایز و شهوات استعداد های فطری را رشد و تعالی می دهد تا انسان به کمال مطلوب که شناخت خداوند و پذیرش ربوبیت است برسد. به همان اندازه که برنامه ریزی برای تربیت مهم است و برنامه ریزان در مسائل تعلیم تربیت باید تعیین کنند که در اهداف تربیتی ، به دنبال ایجاد چه تغیراتی در متر بیان هستند ، بحث از آسب شناسی نیز از اهمیت برخوردار است. آسیبهای احتمالی در تربیت کوششهای مربیان را بی حاصل خواهد نمود. بنابراین شناخت جنبه های منفی در فعل و انفعالات تربیتی ، کم اهمیتتر از شناخت جنبه های مثبت نیست. آسیبهای تربیت دینی میتواند عوامل و ومنشاءهای گوناگون داشته باشد. آنچه به نظر نویسنده می رسد این است که آسیب را در درجه اول باید در متولیان امر تعلیم و تربیت دینی جستجو کرد زیرا آنها هستند که امر تربیت را بر عهده دارند و متربیان را پرورش می دهند. حال فرقی نمی کند که این مربیان نهاد های خواصباشند یا افراد آنچه مهم است نقش اساسی و تعیین کننده مربی ، معلم، مادر، پدر، رهبران دینی به عنوان تربیت کننده هستند که باید مورد توجه و برسی و آسیب شناسی قرار گیرند.

آسیب شناسی تربیت دینی دانش آموزان و وظیفه آموزش و پرورش و مربیان در این راستا Keywords:

تربیت , متربی , آسیب شناسی , تربیت دینی