نقوش هندسی مسجد جامع اصفهان

شکوه و زیبایی معماری ایران به ویژه در دوران اسلامی، به تزئین و آرایش آن بستگی دارد. هنرهای والای اسلامی، از هنرهای تزئینی و کاربردی گرفته تا احداث زیباترین بناهای مذهبی، دارای اهمیت و اعتبار ویژه ای است . از دیرباز بهره گیری از تزیینات هندسی و خطی در ساخت بناها مورد توجه معماران و هنرورزان بوده است.ترکیب و کارکرد معماری و طرح های پیچیده هندسی و خطی زینت بخش بناهای تاریخی هستند . شکوه و زیبایی معماری ایران به ویژه در دوران اسلامی، به تزئین و آرایش آنبستگی دارد.ضرورت تحلیل این الگوهای باقیمانده از لحاظ طراحی و مبانی نظری شکل گیری آنها زمانی آشکار می شود که رشد و توسعه در جامعه امروزی باعث فراموشی و بهره مند نشدن از میراث گذشتگان گردیده است.بنابراین بایستی با مطالعه دقیق و علمی بر روی آثار به جامانده تاریخی،سعی در احیای چنین الگوهایی در گرافیک محیطی سطح شهر داشته باشیم.برای رسیدن به این منظور به بررسی نمونه هایی در این مقاله می پردازیم.یکی از نمونه های بارز این هنر آفرینی در مسجد جامع اصفهان که مربوط به دوره سلجوقی و سپس ایلخانی میباشد قابل مشاهده است