روش های آرایه ای و غیرآرایه ای اندازه گیری میکروترمورها

زمین لرزه یکی از مخرب ترین بلایای طبیعی است، که همواره جوامع انسانی را از لحاظ مالی و جانی تهدید می کند. افزایش مقاومت زمین و سازه ها در برابر نیروی زلزله ی احتمالی، اساس پیشگیری فاجعه ی زلزله است. دو عامل مهم در طراحی سازه های مقاوم در برابر زلزله، سختی و ضخامت رسوبات زیر یک ساختگاه است. بخش قابل توجهی از خسارات مشاهده شده در ارتباط با تخریب سازه ها، رفتار قشرخاک روی سنگ بستر به هنگام وقوع زمین لرزه است، که به عنوان اثرساختگاه شناخته می شود . یکی از روش های موجود در ارزیابی اثرات ساختگاهی روش های تجربی است که مبتنی بر رکوردها و اندازه گیری های حرکت زمین شامل رخداد زلزله و ارتعاشات دائمی زمین ( میکروترمور ) می باشد، از آنجا که میکروترمورها دارای اطلاعات با ارزشی از خاک محل می باشد استفاده از میکروترمورها به منظور تعیین واکنش محل در برابر زلزله به ویژه در مناطق شهری به علت سرعت و سهولت در برداشت، صرفه اقتصادی و غیرتخریبی بودن بسیار مورد توجه قرار گرفته است. روش های تجربی اندازه گیری میکروترمورها شامل تکنیک های آرایه ای و غیرآرایه ای ( تک ایستگاهه ) می باشند. در این تحقیق مروری بر روی روش های تجربی تعیین اثر ساختگاه با استفاده از میکروترمورها، شامل روش های فرکانس-عددموج، خودهمبستگی مکانی، وابسته به ساختگاه مرجع و مستقل از ساختگاه مرجع، صورت گرفته است. و با بیان ویژگی های اساسی هریک از این روش ها، توانایی ها و نقاط ضعف هر روش مورد بررسی قرارگرفته شد.

Keywords:

اثر ساختگاه , میکروترمور , فرکانس- عدد موج , خود همبستگی مکانی , نسبت طیفی استاندارد , نسبت طیفی مؤلفه ی افقی به قائم