نظریات شیء انگارانه معنا در فلسلفه ی تحلیلی و علم اصول

نوشتار حاضر از دو بخش تشکیل شده است : در بخش اول، نظریه های شیء انگارانه ی معنا در سنت فلسفه ی تحلیلی به اختصار معرفی می شوند. این نظریه ها به ترتیب عبارت اند از : 1. نظریه ی حکایی. 2. نظریه ی ایده انگارانه. 3. نظریه ی گزاره ای. 4. نظریه ی سمانتیک جهان های ممکن. بخش دوم به طرح و بررسی نطریه ی معنا در علم اصول فقه می پردازد. البته، مبحثی تحت عنوان «نظریه معنا» در سنت اصولی موجود نیست، ولی مسئله ی دیگری در بعضی منابع یافت می شود که بسیار مشابه با مبحث نظریه ی معنا در سنت فلسفه ی تحلیلی است. مسئله ی مزبور این مسئله است که موضوع له الفاظ چه سنخ هویتی است. در منابع اصولی چهار نظریه ی اصلی در این باره ارائه شده که عبارت اند از :1. وضع برای موجودات خارج. 2. وضع برای صورت های ذهنی. 3. وضع برای طبیعت یا ماهیت یا مفهوم. 4. وضع برای مفهوم به لحاظ حکایت از مصادیق. در بخش دوم، این نظریات و دلایل له و علیه آنها به تفصیل مطرح می شوند، و علاوه بر آن، در موارد مختلف بین آرای اصولیان و نظریه های معنا در سنت فلسفه تحلیلی مقایسه و تطبیق صورت می گیرد. نتیجه ای که در نهایت، از بخش دوم حاصل می شود این است که رایج ترین نظریه ی ( یعنی نظریه ی سوم ) مشکلاتی جدی دارد، که با اصلاح آن، تقریباً به نظریه ای مشابه با نظریه ی گزاره ای معنا در سنت فلسلفه ی تحلیلی دست می یابیم. گفتنی است در این نوشتار، عمدتاً مسئله ی معنا در الفاظ عام مد نظر است، از این رو، نظریات مربوط به معنای اسمای خاص، اسمای اشاره، ضمایر و حروف مطرح نمی شود، مگر به هدف تمهید برای سایر مباحث.