مشکلات رابطه ی نفس و بدن : مقایسه ابن سینا و ملاصدرا
Publish place: Journal Of Philosophy & Theology، Vol: 16، Issue: 63
Publish Year: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 556
This Paper With 30 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPT-16-63_001
تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1395
Abstract:
قاعده ی مهمی در فلسفه ی اسلامی وجود دارد : هر امری که در زمان حادث شود نیازمند به ماده است. رویکرد ابن سینا و ملاصدرا در سازگار ساختن نظریه شان - در حوزه ی نفس - با این قاعده، کاملاً متفاوت است. از آن جا که ابن سینا نفس را حادث مجرد می داند و نسبت امر مجرد با همه ی امور زمانی یکسان است، او به ناچار حصول مزاج خاص در بدن را موجب ترجیح حدوث نفسی بر نفس دیگر دانسته که مشکلات بزرگی برای وی به بار آورده است. از جمله ی این مشکلات، حصول استعداد امری مجرد در امری مادی است. ملاصدرا با لحاظ این اشکال و با توجه به مبانی خاص فلسفی که در حوزه ی اصالت وجود و تشکیک در وجود و به تبع آنها حرکت جوهری دارد توانسته است نفس رادر حین حدوث، امری جسمانی بداند و از این معضل و مشکلات دیگری که نظریه ی حدوث روحانی با آن مواجه است رهایی یابد.
Authors
عبدالرسول عبودیت
استادیار موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)