مرجئه ی شیعه

مرجئه ی شیعه نام جریانی است که در کوفه ی سده ی دوم نقاب از چهره بر گرفت. این گروه که عمدتاً به دنبال بروز شرایط اجتماعی - سیاسی کوفه و احتمالاً به منظور حل و فصل معضلات پیش روی جامعه شیعی، خود را از شیعیان اعتقادی متمایز کردند، در مسئله ی امامت به عنوان محوری ترین کانون فکری شیعه، ایده ای مطرح ساختند که به واقع گونه ای عقب نشینی از این مبنای فکری شیعه بود. سامان دهندگان این رویکرد که بعضاً از اصحاب امام باقر و امام صادق و شیعیان او به شمار می آمدند با ارائه ی نظریه ی خویش به تدریج از سوی شیعیان راستین، طرد شده و عملاً به جریانی که سال ها بعد از زید بن علی حمایت کرد، متمایل شدند؛ گروهی که منابع فرقه نگاری از آن با نام «بتریه/بتریه» یاد کرده اند. مرجئه ی شیعه هرچند پیش از جریان زید حضور فکری داشتند، اما سال ها بعد از او، بهترین بستر نظری را برای پذیرش نظریه امامت مفضول از سوی زیدیه فراهم آوردند. این نوشته در صدد است با خوانش تاریخی این جریان فکری و برشماری بارزترین مؤلفه ی فکری آنان، ضمن واکاوی زمینه های ظهور و بروز بروز نظریه های امامت، بستر دریافت و فهم برخی روایات شیعه را در این زمینه هموارتر سازد.

مرجئه ی شیعه Keywords:

کلام شیعی , مرجئه , مرجئه ی شیعه , بتریه