ارتباط معماری و انرژیهای نو با تاکید برساختار پایدار

دست یابی به علوم مختلف و تلاش در راه گسترش و ارتقا سطح دانش بشری، اساسی ترین و مهمترین گامی است که انسانها در طول تاریخ در راه پیشرفت جوامع خود برداشته اند. به خصوص در سالهای اخیر از یک سو رشد علم و صنعت و فناوری، روش های مختلف استفاده از انرژی را که دردوران قبل صنعتی معمول بود؛ دگرگون ساخت و از سوی دیگر شناخت منابع انرژیهای جدید تحولی عظیم در توسعه صنعتی و تکامل اجتماعیبشر به وجود آورد.مساله کمبود انرژی و گرانی سوخت های فسیلی در دهه 07 میلادی در غرب که به دنبال خود بحران کمبود منابع و مواد اولیه صنعتی را نیز به دنبال داشت، از این رو انسان به سمت استفاده از انرژی های تجدید پذیر و پاک رفته است . همچنین افزایش روز افزون جمعیت شهرنشین و و به دنبال آن توسعه شهرها و فضاهای کالبدی، معماری مدرن دهه 07 را به سمت )معماری انرژی کارا( سوق داد. در این مقاله سعی بر آن است که با ارائه راهکارهایی در جهت نیل به ساختار پایدار، به بیان دیگر طراحی ساختمانهای که با هدف استفاده بهینه از منابع انرژی محیط تجدید پذیر و تجدید ناپذیر به کمترین میزان استفاده از سوخت های فسیلی درجهت تامین آسایش نیاز دارند، دست یافت

Keywords:

منابع تجدید پذیر , معماری انرژی کارا , طراحی پایدار