مدلسازی تامین مالی جمعی موفق: مطالعه موردی درایران

تأمین مالی جمعی یا به عبارتی سرمایه گذاری جمعی، یکی از شیوه های نوین بمنظور جذب سرمایه برای کارآفرینان و استارت آپ ها است. در این روش، پروژه های نوپا (طرح های مبتکرانه) در یک پلتفرم اینترنتی در ملاً دید عموم قرار می گیرند و علاقهمندان بی شماری با انگیزههای مختلف و با سرمایه های اندک خود اقدام به سرمایه گذاری می کنند. این نوع تأمین مالی، در کشورهای توسعه یافته به یکی از محبوبترین شیوه ها تبدیل گردیده و طرح های زیادی با این شیوه، تأمین مالی می شوند در حالیکه در ایران تاکنون جایگاه مناسبی پیدا نکرده است، لذا هدف اصلی این پژوهش ارائه الگویی بومی برای تأمین مالی جمعی موفق است. برای دستیابی به این هدف پس از بررسی جنبههای مختلف تأمین مالی جمعی، عوامل تأثیرگذار بر موفقیت آن تحت عنوان کیفیت پروژه، مشخصات پروژه، بازگشت سرمایه، عوامل جغرافیایی، مشوق ها، و اعتبار، شناسایی گردید و مدل عاملی ثانویه مورد نظر از طریق نظرسنجی به شیوه پرسشنامه اینترنتی با تعداد نمونه 350 نفر و بهرهگیری از روش معادلات ساختاری، در نرم افزار AMOS مورد آزمون قرار گرفت. مدل نهایی با شاخص نیکویی برازش 0.917 GFI = ، نشان میدهد که عامل بازگشت سرمایه و اعتبار به ترتیب با بارهای عاملی 0.98 و 0.9 از الزامات اساسی و عامل مشوق ها و عوامل جغرافیایی به ترتیب با بارهای عاملی 0.45 و 0.31 از الزامات انگیزشی برای سرمایهگذاران هستند

Keywords:

تامین مالی جمعی , سرمایه گذاری جمعی , موفقیت مدلسازی معادلات ساختاری , مدل عاملی ثانویه , استارت آپ