بررسی و تحلیل سلسه مراتب نظام شهری در سطح استان کردستان طی سال های 1390-1335

شبکه شهرها به عنوان اصلی ترین مکان استقرار جمعیت و مؤثرترین مکان در جابه جایی های جمعیت، از اهمیت زیادی در برنامه ریزی ها برخوردار است. عدم تعادل در نظام شهری برخی از مناطق جغرافیایی کشور، یکی از مسائل و چالش های امروز در برنامه ریزی منطقه ای است. در این راستا تحلیل وضعیت شهرها در درون شبکه شهری منطقه ای ضرورتی مبرم برای درک تغییرات و تدوین برنامه های متعادل کننده است. اغلب کشورهای در حال توسعه از روند توسعه ی فضایی سکونتگاه ها و نحوه ی توزیع منطقه ای جمعیت و فعالیتهای اقتصادی خود ناراضی هستند، که این عدم تعادل موجب ایجاد نابرابری در سکونتگاههای شهری و غیرشهری و نظام سلسله مراتب شهری کشورها و مناطق می شود. در ایران نیز شبکه ی شهری عملکرد سلسله مراتبی ندارد و در جهت تمرکز گرایی(تمرکز در تهران و شهرهای بزرگ) در حال تحول است. شبکه ی شهری استان کردستان نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد، بر همین اساس پژوهش حاضر به تحلیل و ارزیابی شبکه شهری استان کردستان و تغییرات صورت گرفته طی 7 دوره سرشماری(1390- 1335) کشور می پردازد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری داده ها اسنادی می باشد و برای مشخص کردن چگونگی وضعیت شبکه ی شهری استان از قانون رتبه- اندازه، حد اختلاف طبقه ای، شاخص های تمرکز و نخست شهری، شاخص دو شهر، شاخص چهار شهر مهتا، ضریب تفاوت، منحنی لورنز و ضریب جینی و... استفاده شده است.

Keywords:

نظام شهری , مدل های تحلیل شبکه شهری , توزیع فضایی جمعیت , استان کردستان