تاملی بر رویکردهای گوناگون ژئوپلیتیک نخبگان و فرار مغز ها

در معادلات ژئوپلیتیک، تمام پدیده های طبیعی، اعم از عوامل ثابت و متغیر، در یک قطب و انسان به تنهایی در قطب دیگر قرار می گیرد. تلفیق دیالیکتیکی انسان و جمعیت، به مقتضای منابع طبیعی و میزان توسعه کشور همراه باسطح کیفی و طرز پراکندگی جمعیت،هرم سنی، جغرافیای فرهنگی اجتماعی دارای آثار متفاوت است. در گذشته، سنجش قدرت ملی بیشتر بر اساس کمیت بوده، ولی امروزه با توجه به رشد روز افزون تکنولوژی و افزایش مهارت های انسانی در ابعاد متعدد، کیفیت بر کمیت رجحان یافته است. با توجه به اینکه ژئوپلیستها، علم شاخصی ظرفیت ژئوپلیتیکی از مجموعه واقعیتهای جغرافیایی کشورها مجی باشد. این امر بر پایه موقعیت جغرافیایی و وضعیت های متعدد دیپلماتیک در نظام روابط بین المللی به ویژه بستر مناسب را در راستای تامین هرچه بهترمنافع ملی و نیز حفظ تمامیت ارضی فراهم می کند. بنابراین مهاجرت نخبگان بخصوص در ایران بعنوان پدیده ای کاملاً ژئوپلیتیک که دارای ترکیب و ساختاری جدید از فرایند تحرکات انسانی مبتنی بر سه رویکرد «فرارمغزها» «شکار مغزها» و «چرخش مغزها» است. در این مقاله سعی شده با بررسی ژئوپلیتیک نخبگان با رویکردی سیاسی و جغرافیایی به عوامل مهاجرت نخبگان و فرار مغزها اشاره شود راهکارهایی جهت حفظ و بهره که مهم ترین عاملی انسانی در جهت نیل به پیشرفت و طرح الگوی پیشرفت است مطرح گردد.

Keywords:

ژئوپلیتیک , جغرافیا , نخبه , مهاجرت , مغزها , انسان