تشخیص وقوع خستگی عضله تیبیالیز آنتریور در حین انقباض غیرایرومتریک هنگام راه رفتن توسط آنالیز سیگنال الکترومایوگرام سطحی

وقوع پدیده خستگی عضلانی، تاثیر بسزایی در تغییر رفتار دینامیکی عضله دارد. لذا تعیین وضعیت خستگی عضلانی حین فعالیت عضله،در کنترل سیستم عضله مفصل، از اهمیت خاصی برخوردار است. از این روی، هدف این تحقیق ارائه راهکاری است تا بتوان به صورت -پیوسته خستگی عضله تیبیالیز آنتریور را در حین انقباض غیرایزومتریک هنگام راه رفتن تشخیص دهد. در راهکار ارائه شده، میزان تغییرات زاویه مفصل مچ پا را بیانگر خستگی عضلانی در نظر گرفته ایم. بعد از اعمال پیش پردازش روی سیگنال الکترومایوگرام به استخراج ویژگیهای خطی و غیرخطی پرداخته ایم. ویژگیهای استراج شده شرط تستهای آماری را برآورده نموده و مورد قبول میباشند.یک شبکه عصبی غیرخطی بازگشتی براساس ویژگیهای استخراج شده از سیگنال الکترومایوگرام سطحی عضله تیبیالیز آنتریور، سه وضعیت عدم خستگی، گذار به خستگی و خستگی را در طول زمان آشکار کرده است. داده های الکترومایوگرام بوسیله زاویه مفصل مچ پادر حین گام برداشتن نشانه گذاری شده است. آزمایش های انسانی روی 6 فرد سالم صورت گرفتهاست و در نهایت به میزان صحت 19.25+82.19 درصد رسیدیم. نتایج این تحقیق نشان می دهند که شبکه عصبی بازگشتی قادر بوده است با دقت قابل ملاحظه ای تغییر وضعیت خستگی عضله تیبیالیز آنتریور را دنبال نماید.

Keywords:

خستگی عضلانی (Fatigue) , الکترومایوگرام سطی (sEMG) , تیبیالیز آنتریور (TA) , زاویه مفصل مچ , شبکه عصبی غیرخطی بازگشتی (NARX