بررسی تنوع سیتوژنتیکی درچهار ژنوتیپ پیاز بومی ایران در شرایط شور و غیر شور

پیاز از جمله محصولات زراعی باغی مهمی است که در بیش از 100 کشور جهان کشت میشود.و راندمان بالایی در تولید درواحد سطح زمین دارد. شوری و مقابله با آن از مشکلاتی است که بشر سالها با آن دست به گریبان بوده است. اهمیت این مسأله در اواخرنیمه اول قرن بیستم به طور جدی آشکار شد، بنابراین لزوم دستیابی به گیاهان با عملکرد بالا و مقاوم به شرایط تنش با استفاده از روشجهش از جمله ضروریات کارهای اصلاحی گردید. این مطالعه جهت بررسی تنوع سیتوژنتیکی چهار ژنوتیپ از پیازهای بومی ایران درمحیط شور با شوری 8ds/m و محیط غیرشور با شوری صفر با استفاده از روش است وآهن هماتوکسیلین طراحی گردید . پس از تهیهصفحه متافازی از جمعیتها، صفات کاریوتیپی شامل طول کل کروموزوم، شاخص های عدم تقارن درون و بین کروموزمی، درصد شکلکلی کاریوتیپ، شاخص عدم تقارن و فرمول کاریوتیپی اندازه گیری گردید. نتایج تجزیه واریانس صفات نشان داد که اثر ژنوتیپ و اثرمتقابل شوری و ژنوتیپ در سطح آماری یک درصد و اثر شوری به تنهایی در سطح 1 و 5 درصد معنی دار بوده که این موضوع بیانگرتفاوت میان سطوح مختلف شوری، و تفاوت میان ژنوتیپ ها برای اکثر صفات است. نتایج نشان داد که جمعیت های مورد مطالعه دیپلوئید،با تعداد کروموزوم پایه x=8 .بود. همه ژنوتیپ ها به غیر از قم شور و درچه غیرشور در کلاس دوم تقارن استبینز قرار گرفتند و محیطشور باعث تغییر در تقارن کاریوتیپها گردیده است. تجزیه خوشهای بر اساس صفات مورد مطالعه جمعیتها را در 4 دسته مجز اقرا رداد.

Keywords:

پیاز , سیتوژنتیک , کاریوتایپ , شوری