بنیان های پایداری شهری در توسعه گردشگری ایران

گردشگری از جمله فعالیت هایی است که با گسترش شهرنشینی و افزایش مشاغل صنعتی و اداری رو به رشد دارد. پدیده گردشگری نیزهمچون سایر پدیده های فضایی مرتبط بین فعالیت های انسانی و محیط جغرافیایی می تواند در ابعاد مختلف دارای پیامدهای مثبت یا منفی باشد.امروزه صنعت گردشگری به ویژه شاخه شهری آن، جایگاه خاصی را در اقتصاد کشورها دارد و نقش فعال و موثر در ارتقاء ساختار اقتصادی-اجتماعی و فرهنگی کشورها به خصوص در کشورهای رو به توسعه بازی می کندپس بررسی جامع پیامدهای گسترش گردشگری در یک منطقهشهری مستلزم بررسی آن در قالب توسعه پایدار شهری است. اگر توسعه پایدار شهری، شکلی از توسعه امروزی باشد که توان توسعه مداوم شهرها وجوامع شهری نسلهای آینده را تضمین کند ویا از نظر کالبدی توسعه پایدار شهری را، در کاربری زمین و سطح تراکم آن جهت رفع نیازهایساکنان شهر در زمینه مسکن، حمل و نقل، اوقات فراغت و غیره بدانیم که بر اثر ان در طول زمان شهر از نظر زیست محیطی قابل سکونت وزندگی از نظر اقتصادی با دوام و از نظر اجتماعی همیشه باشد در این پژوهش با استفاده از ابعاد توسعه پایدار سعی بر تحلیل موضوع گردشگریتاثیر متقابل آن بر توسعه شهرها، که حاصل آن ارائه الگو و راهکارهایی در جهت احیای شهری با محوریت گردشگری شهری و در راستای اهدافتوسعه پایدار شهری خواهد بود و هچنین در جهت رفع ناپایداری ها از روش توصیفی-تحلیلی،اصول و الزامات توسعه پایدار گردشگری در سیاستها و برنامه های اجرایی شناسایی شود تا از این طریق توسعه گردشگری در شهرها به خصوص در شهرهای کشورمان پایدار گردد.

Keywords:

پایداری شهری , توسعه گردشگری , ایران