مدیریت مصرف انرژی درساختمان با استفاده ازمصالح هوشمند

در اواسط دهه ی هفتاد ) 1970 ( هنگامی که بحران انرژی برای اولین بار بشر را از طبیعت محدود سوخت های فسیلی آگاه ساخت،معماران و برنامه ریزان شهری که مسئول حوزه و بخشی بودند که بیش از نیمی از انرژی مصرفی به آن بخش نسبت داده می شدنتوانستند پاسخ دقیق و واضحی برای این مشکل پیدا کنند. مدت زمان طولانی پیش از این موضوع، انرژی در مقادیری نامحدود و باقیمتی مناسب و قابل قبول در دسترس همگان بود و به نظر نمی رسید که روزی این نیاز حیاتی به وجود آید و مصرف انرژی باید کاهشپیدا کند. هر چند بعد از آن زمان، احساس ناامنی و تزلزل بسیار شدیدی در این باره به وجود آمد و حداقل، چالش هایی که این شرایط جدید را به وجود آورده بود، شناسایی شد. وظیفه ی اولیه و اصلی ساختمان ها تامین سرپناه و استراحتگاه برای انسان و دارایی های او بهطور مجدد تفسیر شد. صرفه جویی دقیق در مصرف انرژی و استفاده و به کارگیری موثرتر از مصالح هوشمند منطبق با محیط زیست به صورت یک فرضیه، نقش محوری را در کار افراد متخصص در این زمینه ایجاد کرد. این رویکرد جدید پاسخی عمل گرایانه به شرایط موجود بود و تنها بر اساس تمایل های مدگرایانه نبود .حال، پس از گذشت سه دهه، می توان تعداد زیادی از ساختمان های برجسته وممتازی را نام برد که مفاهیم بلند پایه ی معماری پایدار در آن ها آشکار است. این ساختمان ها بیانگر تعابیر جدید و کاربردهای موثر وجامع انرژی محیطی برای گرمایش، سرمایش، تهویه ی طبیعی، روشنایی و تولید الکتریسیته هستند. از جمله ساختمان هایی که مصالح هوشمند در طراحی آن ها به عنوان یک معماری اصلی محسوب می شود و به شکل موثر مورد استفاده قرار می گیرد، می توان به خانه هاو مجتمع های مسکونی از هر نوع و با هر ابعادی، مدارس، دانشگاه ها، ادارات، موزه ها، نمایشگاه ها و بسیاری از کاربری های دیگر اشاره کرد.

Keywords:

مصالح هوشمند , انرژی , طراحی , صرفه جویی