کاربرد عناصر طبیعی و گیاهان بومی در طراحی پارک پایدار با بهرهگیری ازالگوی باغ ایرانی

با توسعه جوامع بشری و دور شدن انسان از طبیعت و بروز ناملایمات زیست محیطی، نیاز به ارتباط بیشتر با طبیعت در محیط زندگی بشری مشخص گردید. در این زمان انسانها در صدد چاره جویی برای ایجاد فضاهای طبیعی در محیط شهری به عنوان تامین کننده و ترمیم کننده رابطه انسان با طبیعت برآمدند که نتیجه این تلاشها ایجاد فضاهایی نظیر باغها و پارکها، متناسب با خواستهها، ویژگیهای فرهنگی و توانهای محیطی و اقلیمی سرزمینها شده است. در کشورایران نیز از زمانهای قدیم، باغسازی و باغآرایی، اصلیترین راهکار برای ایجاد و حفظ رابطه میان انسان و طبیعت بوده است. با پیشرفت روزافزون شهر و منظر شهری استفاده از الگوی باغسازی ایرانی کاهش چشمگیری داشته است. به همیندلیل طراحان منظر، معماران و شهرسازان سعی بر این دارند تا با استفاده از تجربه تمدن ایرانی، باغسازی بومی آن را درکنار طراحیهای مدرن و پیشرفته، دوباره به محیط شهری بازگردانند. این مقاله، نتایج حاصل از پایان نامهای با عنوان بهره گیری از ایده باغ ایرانی در طراحی پارک پایدار بر اساس مطالعات و تحقیقات علمی صورت گرفته است. هدف اینتحقیق، بررسی عناصر طبیعی و گیاهان بومی در باغسازی ایرانی و به کارگیری آنها در طراحی پارک پایدار میباشد. در انتها نتیجه به دست آمده به صورت یک طراحی پیشنهادی برای پارک آزادی شیراز ارائه میشود. در این پژوهش از روش کتابخانهای و میدانی)مصاحبه( جهت گردآوری اطلاعات استفاده شده است. سوالات مصاحبه در قالب بررسی نقش عناصرطبیعی و گیاهان بومی در باغ ایرانی و در راستای طراحی پارک پایدار طراحی شده و 100 نفر بازدیدکنندگان باغهای تاریخی و پارک آزادی شیراز جامعه آماری این تحقیق را تشکیل میدهند. بنا بر فرضیه این پژوهش، طراحی عناصرطبیعی و گیاهان بومی در باغ ایرانی با ویژگیهای طراحی یک پارک پایدار مطابقت دارد. در نتیجه می توان از ایده باغ ایرانی در طراحی یک پارک پایدار استفاده کرد

Keywords:

باغ ایرانی , پارک پایدار , عناصر طبیعی , گیاهان بومی , پایداری