اثربخشی آموزش مهارت های حل مسأله بر کیفیت زندگی و همبستگی خانواده های دارای فرزند معلول

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارت های حل مسأله بر کیفیت زندگی و همبستگی خانواده های دارای فرزندمعلول است. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و پیگیری است. جامعه آماریپژوهش شامل 30 نفر(والدین) دارای کودک معلول بود که به طور تصادفی از میان 180 والدینی که به مرکز مشاوره سازمانبهزیستی استان کرمانشاه مراجعه کرده بودند انتخاب شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش(هر گروه 15 نفر)جایگزین شدند. گروه آزمایش 6 جلسه آموزش حل مساله 120 دقیقه ای را هفته ای یکبار دریافت کرد و در گروه گواه مداخلهای صورت نگرفت. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت زندگی وایر و شربورن و مقیاس همبستگی خانواده بود که در سهمرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری اجرا شد. یافته های تحقیق با استفاده از روش تحلیل کوواریانسبا نرم افزارspss16تحلیل شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که آموزش مهارت های حل مسأله بر بهبود کیفیت زندگی و همبستگیخانواده در تمامی ابعاد موثر بوده. در نتیجه می توان آموزش حل مسأله را به عنوان ابزاری حمایتی و موثر بر جهت کیفیت وهمبستگی خانواده های دارای فرزند معلول به شمار آورد.

Keywords:

مهارت های حل مسأله , کیفیت زندگی , همبستگی خانواده