بررسی آبکاری سنتی و نوین در ایران به همراه برآورد انرژی مورد نیاز آنها

صنایع دستی که بیانگر هنر و ذوق مردم یک کشور است، در ایران سابقه ای بس طولانی دارد، به طوری که بسیاری از صاحب نظران ایران را یکی از سه قطب مهم این صنعت در آسیا و جهان می دانند، یکی از صنایع دستی، فلز کاری است که در این صنعت هنرمندان اشکال مختلفی را با استفاده از ابزار مخصوص بر روی فلزات خلق می کنند. طبعا فلز مورد استفاده باید نرم و قابلیت چکش خواری داشته باشد. یکی از مناسب ترین فلزات، مساست و با توجه به قابلیت هدایت گرمایی بالای آن، در قدیم از آن در ساخت ظروف مخصوص پخت پز استفاده می کردند و برای زیبا جلوه دادن این ظروف آنها را با لایه ای از قلع می پوشاندند، این عمل سفیدکاری نام دارد. امروزه نام علمی این عمل آبکاری است. در این مقاله مراحل مختلف آبکاری سنتی با ذکر توجیحات علمی مربوطه مطرح و سپس به تشریح روش امروزی پرداخته و مقایسه ای بین روش سنتی و جدید از نقطه نظرمصرف انرژی صورت گرفته است. بعلاوه حلالیت فلز قلع را در محیط های اسیدی، بازی و خنثی بررسی و ملاحظات پزشکی مربوط به استفاده از این ظروف شرح داده شده است.