دین و جامعه در چرخش زمانی معاصر عصر بازگشت خدا

امروزه با تفوق مباحث هستی شناسی بر معرفتشناسی و طرح ناگذرایی وجودی، فرافعلیت و فرونکاستن واقعیت به فعلیت و حادثه قابل مشاهده و طرح لایهلایه بودن واقعیت، ناگزیر اعتراف به موجودی مطلق می شود که برخلاف مشروط و ممکن بودن هر شبینی، شرط بلاشرط و مطلق هر شرط و امکانی به شمار میرود. لزوم توجیهپذیری مابعدالطبیعی آرمانهای بشری، زمینه مستعد تاریخی دین در پذیرش این آرمان ها، توجه به رابطه مفهومی خدا و انسان و قابلیت های او، به مثابه مبنای توجیهپذیری حقوق انسانی، توجه به حکایتگری و زبان گزارهای دین و معطوف به حقیقت و فرونکاهیدن دین به عرصه ایمان، تجربه دینی شخصی و گروهی و نیز محروم نکردن دین از عقلانیت داوری - که تنها با گفتوگوی دینی و گشودگی نسبت به نقد به دست می آید - توجه واقع گرایانه به حقایق تاریخی و کنار زدن پرده های واهی و القایی سکولاریسم و پی بردن به غفلت های تاریخی و برملا شدن آثار منطقی و اجتماعی جریانات غیر دینی انسان انگارانه و پسامدرنیستی از نشانه هایی هستند که فضا را برای با چرخش دینی» معاصر مهیا کردهاند.

Keywords:

مصر نا گذرایی و جودی , عقلانیت داوری , انسان انکاری , جرخشیں دینی , جرخشی معنوی