نگاهی به تزئینات وعناصرمساجد،درمعماری دوره اسلامی

یکی از مهمترین ابعاد هنر و معماری و تزیین حقیقی توجه به عنصر زیبایی است، به عنوان یکی از روشهای خلق زیبایی، همواره تزئینات درطول تاریخ مطرح بوده است.مساجدنمود عینی و کالبدی جهان بینی آیینی مردم است و در تزیینات، هر نقش ورای ارزش صوری خود دارای ارزشی برگرفته از فرهنگ و آیین جاری در جامعه و بیانگر عقیده و آرمان تداوم یافته مردم در نسل های متمادی بوده است.در این مقاله تلاش شده است تا ضمن بررسی نقش تزیین در معماری و هنر سنتی ایران ،به خصوص مساجد، خصوصیات و نقوش تزیینی مساجد را با محوریت فطری وذاتی این مظهر فروغ و زیبایی ، را برشماریم.این مقاله بر اساس روش تاریخی و تحلیل محتوای آثار انجام گرفته و به نتایج زیر دست یافته است ودر تک تک اجزای نقوش تزیینی مساجد ایران،حس آرامش که بر گرفته از همان خصوصیت وحدت کل و کثرت اجزاست،حاکم بوده است و به علت سیال بودن وجاذبه و گیرایی و نیز به علت تقدس و احترامی که مردم و بخصوص هنرمندان و معماران سنتی ایرانی مساجد، نسبت به این تزئینات از نظر مذهبی قایل بوده و آن را منشاء خیر و برکت و خوشبختی میدانسته اند و همچنین به علت سنخیت این نمادهای حاضر در مساجد با مفاهیم اسلام،کلید راهنمای این آرامش وسلوکیت انسانی گشته است.

Keywords:

مساجد , هنرهای تزیینی , بناهای مذهبی , هنرهای سنتی ایران , معماری اسلامی ,