بررسی میزان انطباق الگوی روابط فضایی ساخت و ساز های جدید در نواحی روستایی با معماری بومی؛مطالعه موردی: روستاهای شهرستان مرند

طی دهه های اخیر برنامه های متنوعی در جهت نوسازی روستاها صورت گرفته که منجر به تغییر کالبد روستاها و مساکن روستایی شده است. این تغییرات الزاما همیشه متناسب با الگوی مسکن بومی روستایی نبوده و حتی در برخی موارد منطبق با الگوی مسکن شهری بوده اند. بررسی این تغییرات از شیوه های ساخت و ساز غیر بومی، از تثبیت الگوهای مسکن شهری و ترویج مصالح نوین در روستاها حکایت دارد. علی رغم روند شتابان این دگرگونی ها و تاثیرات فراوان آن بر الگوی مسکن روستاییان، این موضوع چندان مورد توجه صاحب نظران معماری قرار نگرفته است. هدف از این مقاله بررسی و تحلیل فضاهای مورد نیاز زندگی روستایی و نحوه ی چیدمان این فضاها در نمونه خانه های بومی و مقایسه ی آن با الگوهای جدید ساخت و ساز می باشد. این مهم از طریق شناخت و تحلیل نمونه های بومی و استخراج روابط فضایی آن ها و مقایسه تطبیقی آن با ساخت و سازهای جدید انجام خواهد گرفت. نتایج مطالعه نشان می دهد که روابط فضایی قسمت های مختلف حوزه سکونت روستاییان از این تغییرات بی بهره نبوده و دچار دگرگونی های فراوانی شده اند؛ به طوری که به نظر می رسد در ساخت و ساز های جدید، روابط فضایی حاکم بر مسکن روستایی چندان با شیوه سکونت آن ها منطبق نیست

Keywords:

معماری بومی , انطباق , الگوی روابط فضایی , ساخت و ساز های جدید , روستاهای شهرستان مرند