مکان یابی و تعیین فرم و سازمان فضایی محوطه شاه نشین در قرون اولیه اسلامی بر اساس شواهد تاریخی و مواد باستان شناختی

ناحیه ی فریم در قسمت دودانگه ساری در ناحیه ی طبرستان از جمله مناطقی است که در دوران پیش از اسلام و دوران اسلامی نقشی پویا و فعال در تاریخ سیاسی ایران را ایفا نموده، و در دوره ی گذر از دوران ساسانی به دوره اسلامی بدون گسست مسکون بوده و در اختیار دو خاندان آل قارن و آل باوند قرار داشته است. دریافت صحیحی تغییرات فرهنگی در ناحیه ی شاه نشین به عنوان ناحیه ای باستانی در جغرافیای دشت فریم به منظور درک تحولات رخ نموده در طبرستان از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است این پژوهش که با روش توصیفی-تحلیل تاریخی با بررسی های میدانی ( یافته های معماری) و مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته در پی پاسخ-گویی به این پرسش است که فرم فضایی محوطه شاه نشین در قرون اولیه اسلامی چگونه بوده است ؟ در پی پاسخ گویی به این پرسش این فرضیه مطرح است که در طی قرون اولیه اسلامی فرم فضایی در محوطه شاه نشین بر طرح مذهبی در راستای اسلامیزه شدن حاکمان باوندیان استوار است . نتایج این تحقیق نشان می دهد که در طی قرون اولیه اسلامی سیر حرکت فرهنگی از ساسانی گرایی به اسلام گرایی با توجه به آثار نویافته و تغییر در فرم فضای معماری به همراه تداوم فرهنگ ساسانی در محوطه تاریخی شاه نشین وجود داشته است.

Keywords:

فرم فضای محوطه شاه نشین , آل قارن , آل باوند , ساسانی , قرون اولیه اسلامی