بررسی مفاهیم و کارکردها ی استفاده از نور طبیعی در معماری سنتی ایران

شاید نتوان بر اساس شکل و ظاهر بناهاى متأخر تشخیص داد که مربوط به کدام نوع اقلیم این سرزمین هستند، چراکه عوامل اقلیمى ومحیطى از جمله نور طبیعى که آثار معمارى سنتى ایرانى را تحت تأثیر خود قرار مى داده امروزه آن چنان که باید و شاید مورد نظر قرارنمى گیرد. معمارى سنتى ایرانى طبیعت را لمس کرده، آن را فهمیده و به زیبایى از آن بهره گرفته است و اغلب با وسیع ترین پهنه اقلیمى ایران که اقلیم گرم و خشک است ارتباط دارد و براى سازگار شدن با آن در پى ابداع عناصر ومفاهیمى بوده که از گزندگى آفتاب بکاهد. بدین منظور در این نوشته ابتدا به بررسى مفاهیم و کارکردهاى نور طبیعى پرداخته شده است و سپس عناصر نور گیر در معمارى سنتى ایرانى مورد شناخت قرار گرفته اند. دراین راستا از مشاهده عینى آن عناصر و تحلیل و مطالعه کتابخانه ایى استفاده شده است. از آنجایى که هدف معمارى ایرانى حذف کامل نور آفتاب نبوده و با درنظر گرفتن شرایط اقلیمى به دنبال استفاده مطلوب از آن بوده است، مى توان از دستاوردهاى آن، در طراحى پایدار معمارى امروز و البته باامکانات و ابزارهاى موجود بهره گرفت. این بررسى ها نشان مى دهد که بسیارى از این موارد قادر به برآوردن نیازهاى انسان جامعه کنونى است و میتوان با حضور خود در این بناها و درک حضور نور و ابعاد مختلف آن این مهم را با شما به اشتراک بگذاریم تا با آکاهی از این موارد به طراحی هوشمندانه بپردازیم.

Keywords:

معماری سنتی ایرانی , نور طبیعی , اقلیم