تاثیر راهکارهای معماری سبز درطراحی مراکز درمانی

در بین فضاهای معماری، طراحی هیچ فضایی مانند مراکز درمانی از اهمیت بالایی برخوردار نمی باشد. فضاهای درمانی از جمله فضاهایی است که بر حالات روحی بیماران تاثیر می گذارد. طراحی ضعیف این محیط ها، می تواند سبب تشدید اختلالات رفتاری و اضطراب در آنها گردد. امروزه در طراحی بیمارستان، عملکردگرایی بخش عمده ای از تفکر طراحی را به خود اختصاص می دهد، به نحوی که توجه به کیفیات محیطی و تاثیرات چشمگیر آن بر روند درمان بیماران، و کاهش استرس در آن ها نقش کمتری را ایفا می کند. هدف از انجام این پژوهش، تغییر دیدگاه طراحان در طراحی و بررسی و ارائه ی راهکارهایی در رابطه با استفاده از معماری سبز در طراحی مراکز درمانی می باشد، تا بتواند در ارتقاء کیفیت محیطی بیمارستان مؤثر واقع بوده و در نتیجه باعث تسریع در روند بهبود بیماران شود. این مقاله ابتدا به بررسی ابعاد معماری پایدار و اصول اساسی آن و سپس تاثیر آن در معماری سبز بیمارستانی پرداخته و هدف اصلی ضمن معرفی این رویکرد جدید در طراحی مراکز درمانی، شناخت سازمان های بین المللی مرتبط با معماری سبز بیمارستانی و پروسه دریافت عنوان معماری سبز از این سازمان ها می باشد زیرا به صرف رعایت اولیه اصول معماری سبز، نمی توان یک بیمارستان و یا هر بنایی دیگری را معماری سبز نامید. روش تحقیق این مقاله توصیفی و تحلیلی و بر پایه مطالعات و یافته های کتابخانه ای، اسنادی و مدارک و یافته های علمی معتبر و جدید است.

Keywords:

معماری سبز , پایداری , بیمارستان سبز , مراکز درمانی