طراحی مجموعه توریستی تفریحی بارویکرد معماری پایدار در راستای توسعه گردشگری (نمونه موردی میاندوآب)

امروزه زندگی شهری ونظام اجتماعی موجود در شهرها، انسانها را از مسیر اصلی زندگی دور کرده و با وجود رفاه و امکانات بسیاری که در اختیارشان قرار داده از سادگی طبیعت دور شده اند.یکی از بهترین راه های تبادل فرهنگی، گردشگری است. با وجود آثار تاریخی متعددی که در شهر تبریز وجود دارد و اینکه این شهر بین دو رودخانه زرینه و سیمینه قرار دارد متاسفانه نبود امکانات اولیه مناسب باعث شده است تا بازدید گردشگران از این شهر تاریخی و خوش آب و هوا محدود به دیداری چند ساعته شود.پس با ایجاد امکانات مناسب با توجه به ظرفیت های بالای این شهرستان می توان میاندوآب را به یکی از قطب های گردشگری و جهانگردی تبدیل کرد..مقاله حاضر پژوهشی کاربردی در عرصه دانش معماری است و اهداف آن مبتنی بر خلق فضایی با عملکردهای تفریحی -توریستی در کنار رودخانه می باشد. با توجه به بررسی انجام شده در اسناد طرح های بالا دست در زمینه گردشگری ، طراحی و احداث هتل (تسهیلات گردشگری) یکی از ضروریات این منطقه می باشد.

Keywords:

فراغت , توریست , گردشگری , ساماندهی فضایی , شهرستان میاندوآب