پایداری و الگوهای انعطاف پذیری در طراحی کانون پرورش فکری برای کودکان

در سالهای اخیر، بخش قابل توجهی از اوقات فراغت کودکان به تماشای تلویزیون سپری می شود که نتیجه آن کاهش تحرک فیزیکی،آگاهی های محیطی و عدم تعامل آنان با محیط پیرامون می شود. جایی برای بازی کردن، بروز هیجان وخلاقیت وجود ندارد. خلاقیت کودکان به قدرت و خیال پردازی آنان بستگی دارد و کودک کنجکاویش را همراه با بازی در دنیایش انجام میدهد. بنابراین محیط اطراف باید مطابق با فعل و انفعال درونش بوده و حس کنجکاوی او را بر انگیزد و او را به آموختن تشویق نماید، که نیازمند انعطاف پذیری محیط است. توسعه پایدار یکی از بحث های مهم قلمداد می شود. پایداری فضاهای آموزشی، توجه به افزایش عمر بنا و پاسخگویی برای نیاز های عملکردی نسل های آینده و همچنین دستیابی به الگوهای معماری برای طراحی فضاهایی انعطاف پذیر برای کودکان می باشد. این محیط باید به سادگی تغییر پذیر بوده و به منظور پاسخگویی نیاز های در حال تغییر آنها، موقعیت های متفاوتی را فراهم آورد.در نهایت چنین استنتاج می شود که خلق یک محیط یادگیری انعطاف پذیر توسط طراحان که سبب مشارکت مستقیم کودکان در خلق فضای آنان و هم سبب سازگاری با تجربه پذیری جهان کودک و همسویی با تغییر پذیری نیازهای کودکان در طول زمان را سبب می گردد. در طراحی محیط یادگیری باید از یک سو زمینه را برای برانگیخته نمودن تکانه خلاق درون کودک و حمایت از فرایند اکتشاف فراهم دارد، و از سوی دیگر شرایط را برای هماهنگی با نیازهای در حال تغییر کودکان مهیا نماید.

Keywords:

خلاقیت , فعل و انفعال , انعطاف پذیری , توسعه پایدار