شناسایی فنوتیپ های VanA، VanB و VanH در انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین در بیماران بستری و مراجعین به بیمارستان خاتم الانبیا شهرستان شاهرود

انتروکوک ها گرچه فلور نرمال دستگاه گوارش انسان و حیوان می باشند اما در سال های اخیر به عنوان یک پاتوژن فرصت طلب از جمله به عنوان یکی از مهمترین عوامل عفونت های بیمارستانی ظاهر شده اند. عفونت های انتروکوکی همراه مقاومت به آنتی بیوتیک های گلیکوپپتیدی بویژه ظهور انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین (VRE) در حال افزایش است که ژن های vanA ، vanB و vanH نقش اصلی را در کسب مقاومت دارویی در انتروکوک دارند. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین و شناسایی ژن های vanA، vanBو vanH با استفاده از روش PCR در انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین جدا شده از بیماران مبتلا به گاستروانتریت در ایران می باشد. در این مطالعه از 265 نمونه مدفوع بیماران ارجاع شده به بیمارستان عمومی شاهرود، شهری در مرکز ایران 100 سویه انتروکوک جدا شد. تعیین جنس به روش باکتریولوژیک انجام و تمام سویه های جداشده به روش کربیوئر آنتی بیوگرام شدند. شناسایی ژن های مقاومت به ونکومایسین vanA، vanB و vanH بر رویDNA ژنومیک جداشده از همه سویه ها به روش PCR انجام شد. بر اساس آنتی بیوگرام 6 درصد انتروکوک های جدا شده از بیماران به ونکومایسین مقاوم هستند که همگی ازنوع انتروکوک فکالیس بودند. ژن های vanA و vanH همطراز و در تمام سویه های انتروکوک فکالیس مقاوم به ونکومایسین وجود داشت در حالی که ژن vanB در هیچکدام از سویه های انتروکوک فکالیس مقاوم به ونکومایسین وجود نداشت. 9 درصد انتروکوک های جداشده از نوع انتروکوک فاسیوم و همگی حساس به ونکومایسین بودند. در این مطالعه ما نشان دادیم از بیماران مبتلا به گاستروانتریت قابل جدا کردن است که ژن های مقاومت vanA و vanH به صورت همطراز وجو دارد. از آنجا که vanA مقاومت سطح بالا در مقابل ونکومایسین ایجاد می کند و قدرت انتقال بالاتری نسبت به vanB دارد گسترش VRE E. fecalis vanA/vanH دور از انتظار نیست

Keywords:

انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین , انتروکوک فکالیس , PCR , vanA , vanH , .vanB